การตายของ Jacinda Barclay สามารถช่วยให้เราเข้าใจการถูกกระทบกระแทกในกีฬาได้อย่างไร
ต้นหมากฝรั่งที่ส่งเสียงกระซิบอยู่ริมถนนรถแล่นของที่พัก Barclay ที่อยู่อาศัยตั้งอยู่บนเนินเขาที่มีป่าไม้เบา ๆ มันเป็นโอเอซิสสีเขียวภายใต้แสงอาทิตย์ของเมืองเพิร์ ธ ที่ร้อนระอุ- ห้องอาบน้ำที่เต็มไปด้วยดอกแพนซีแจกันหินขนาดใหญ่ที่มีฟองน้ำและพืชที่แขวนอยู่บนดาดฟ้าของระเบียงหาว ทางเดินปูอิฐสานใต้ต้นเฟิร์นและใบโค้งไปยังบังกะโลโรงรถและหลุมไฟที่ล้อมรอบด้วยไม้หมอนรถไฟเก่า
นี่คือจุดที่ Jacinda Barclay เติบโตขึ้นมา เธอขี่มอเตอร์ไซด์ผ่านคอกเหล่านี้กับเพื่อน ๆ ฝึกสนามเบสบอลและโยนบอลให้สุนัขของเธอ เฉลียงนี้เป็นที่ดื่มไวน์ตอนเย็นหัวเราะกับแฟนโดนยุงกัด ภายใต้นั้นเธอวางใจในแม่ของเธอและความฝัน
ครั้งหนึ่งบาร์เคลย์เคยถูกอธิบายว่าเป็น“ Sonny Bill Williams of Women’s sport” ซึ่งเป็นอีกวิธีหนึ่งในการบอกว่าเธอมีความถนัดตามธรรมชาติในเกมเกือบทุกเกมที่เธอพยายาม
แต่วิลเลียมส์ไม่เคยเป็นผู้หญิงคนเดียวในทีมเบสบอล เขาไม่เคยถูกกีดกันเรื่องเพศจากการเล่นฟุตบอลเมื่อเขาเข้าสู่วัยรุ่นหรือบอกว่าเขาจะมีมูลค่า 200,000 เหรียญต่อปีในสนามถ้าเขาเป็นผู้ชาย
อาชีพการเล่นกีฬาของ Barclay เริ่มต้นในช่วงต้น เธอเล่นที – บอลเบสบอลทัวร์ผ่านบาสเก็ตบอลและรับรู้กฎกติกาของออสเตรเลีย เมื่อเด็กผู้หญิงคนอื่นเริ่มสนุกกับการเล่นเน็ตบอลเธอก็ติดอยู่กับ “กีฬาเด็กผู้ชาย” จนไม่ได้รับอนุญาตให้เล่นกับเด็ก ๆ อีกต่อไป สำหรับเพื่อนและครอบครัวของเธอดูเหมือนว่าไม่มีกีฬาที่เธอทำไม่ได้ คนอื่น ๆ พบว่าเพศของเธอมีความท้าทายมากขึ้น
“ ฉันจำได้ว่าเคยดูเธอตอนที่เธอเล่นในทีมเด็กผู้ชาย” เด็บบาร์เคลย์แม่ของเธอเล่า “ พวกเขาตะโกนลั่นสนามว่า ‘อย่าปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นจับคุณได้!’”
ซาเน่บาร์เคลย์พี่ชายของเธอจำได้ว่าดูเธอเล่นตอนอายุ 12 หรือ 13 ปี“ จาซินดาชอบแย่งบอล เด็กผู้ชายคนหนึ่งจับหางม้าของเธอเพื่อดึงเธอลง และ Jacinda เพิ่งตื่นขึ้นมาและเห็นสีแดงและตบผู้ชายคนนี้ตรงหน้า”
Zane บาร์เคลย์กับน้องสาวของเขาได้ลงนามในกฎกติกาฟุตบอลออสเตรเลีย ภาพจิตรกรรมฝาผนังถูกวาดไว้ในความทรงจำของเธอโดยมี 34 แทนตัวเลขที่ด้านหลังเสื้อ AFLW ของเธอ ภาพถ่าย: David Dare Parker / The Guardian
เมื่อถูกขอให้อธิบายผู้หญิงที่พวกเขารู้จักในที่สุดครอบครัวและเพื่อน ๆ ของ Barclay ก็ใช้คำว่า “กล้าหาญ” มันห่อหุ้มรูปแบบการฝึกของเธอความมุ่งมั่นที่จะเก่งและความเชื่อของเธอที่ว่าเธอสามารถทำอะไรก็ได้ที่เธอตั้งใจไว้ เมื่อคืนวันพฤหัสบดีที่ผ่านมาทีม AFLW ของ Barclay Greater Western Sydney Giantsได้มอบรางวัล Fearless ครั้งแรกสำหรับการเล่นที่เสียสละและกล้าหาญเพื่อเป็นเกียรติแก่เพื่อนร่วมทีมที่ล่วงลับไปแล้ว
“ จาซินดาเป็นคนที่น่าทึ่งที่สุดคนหนึ่งที่ฉันเคยรู้จัก” ร็อบโนโวตนีเพื่อนและที่ปรึกษาของเธอกล่าว “ เธอใช้ชีวิตด้วยใจที่เปิดกว้างและในการเปิดใจนั้นเธอได้ดึงเอาสิ่งที่ดีที่สุดในตัวคุณออกมา”
Tara Dekoning เพื่อนสมัยเด็กของเธอเล่าว่า“ เธอเป็นคนที่ช่วยเหลือผู้คนให้ดีขึ้นและดีขึ้นเสมอ เธอทำให้ทุกคนรู้สึกรวม และถ้าเธอลำบากเราก็คุยกันเสมอ – เธอเปิดใจกับมันมาก”
ดังนั้นเมื่อ Barclay ใช้ชีวิตของเธอเองในวันที่ 12 ตุลาคม 2020 มันก็เป็นเรื่องน่าตกใจอย่างมาก
ขครอบครัวและเพื่อน ๆ ของอาร์เคลย์มีคำถามมากมายเกี่ยวกับการเสียชีวิตของเธอ การค้นพบของเจ้าหน้าที่ชันสูตรศพตะวันตกของออสเตรเลียที่ยังไม่ได้ส่ง แต่คำถามที่ว่าเข็มของเธอคนที่รักจะไม่ให้กังวลมากกับวิธี Jacinda เสียชีวิต แต่ทำไม
เมื่อพูดถึง Guardian Australia โดยเฉพาะสมาชิกในครอบครัวใกล้ชิดและเพื่อนสนิทของ Barclay อธิบายถึง Jacinda ในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมาของชีวิตของเธอว่ามีการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก ในขณะที่พวกเขายอมรับว่าในบางคนไม้วีเนียร์ที่มีความสุขและคิดบวกอาจบดบังความเจ็บปวดที่ลึกกว่า แต่พวกเขาก็พยายามที่จะเข้าใจว่าบาร์เคลย์เป็นอย่างไร – เปิดเผยและใจกว้างกับตัวเธอเองอย่างไรซึ่งมีลักษณะและค่านิยมในเชิงบวกอย่างต่อเนื่องและพลังงานที่ไม่หยุดยั้งเป็นแรงบันดาลใจให้หลาย ๆ คน – สามารถเปลี่ยนแปลงได้อย่างรวดเร็ว
มันเป็นส่วนหนึ่งในการแสวงหาคำตอบที่พวกเขาตัดสินใจที่จะบริจาคสมองของเธอเพื่อการวิจัยการกีฬาการสั่นสะเทือน ในบางกรณีพวกเขาถูกปล่อยให้มีคำถามมากขึ้น
การวิเคราะห์ที่ Australian Sports Brain Bank โดยนักพยาธิวิทยา Michael Buckland แสดงให้เห็นว่า Barclay ไม่มีโรคสมองพิการเรื้อรัง (CTE) ซึ่งเป็นโรคที่เกี่ยวกับระบบประสาทที่เกี่ยวข้องกับการบาดเจ็บที่ศีรษะซ้ำ ๆ อย่างที่ครอบครัวของเธอกลัว
สิ่งที่เธอทำคือการย่อยสลายสารสีขาวในสมองของเธอซึ่งหาได้ยากสำหรับคนที่อายุมากที่สุดในสภาพร่างกาย การเปลี่ยนแปลงของสารสีขาวเชื่อมโยงกับพัฒนาการของความเจ็บป่วยทางจิตและความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของการคิดฆ่าตัวตายและได้รับการสังเกตแยกกันในผู้เล่นหลังจากเล่นกีฬาติดต่อกันเพียงหนึ่งฤดูกาล แต่การวิจัยยังไม่ได้แสดงเส้นที่ชัดเจนผ่านทั้งสามอย่าง ในคำพูดของนักวิจัยการถูกกระทบกระแทก Alan Pearce:“ สารสีขาวได้รับความเสียหายจากการถูกกระทบกระแทกซ้ำ ๆ และการบาดเจ็บที่ศีรษะส่งผลต่อความเจ็บป่วยทางจิตอย่างไร”
มีอีกสาเหตุหนึ่งที่ครอบครัว Barclay ตัดสินใจบริจาคสมองของ Jacinda ธนาคารสมองไม่มีผู้บริจาคหญิงที่เล่นกีฬาติดต่อ แม้แต่ในระดับสากลหัวข้อของการวิจัยการถูกกระทบกระแทกทางกีฬาก็เป็นเรื่องของผู้ชายโดยเฉพาะและการก้าวไปข้างหน้าเพื่อผู้หญิงในวงการกีฬาเป็นสิ่งที่ Jacinda Barclay ทำมาโดยตลอด
งeb Barclay เป็นผู้หญิงประเภทที่ทักทายคนแปลกหน้าด้วยการกอด เธอเป็นคนมีไหวพริบและผมบลอนด์และเรียกผู้หญิงที่เธอรู้จักว่า “ชิกกี้” เป็นคำที่แสดงถึงความรักซึ่งเป็นนิสัยที่เธอรับมาจากลูกสาว ความอบอุ่นในบุคลิกของเธออบอวลไปทั่วบ้าน Chidlow รอบ ๆ มีศาลเจ้าเล็ก ๆ สำหรับลูกสาวของเธอ: ด้านนอกสวนที่เติบโตขึ้นในความทรงจำของเธอ ภายในคอลเลกชันภาพถ่ายกรอบเล็ก ๆ ถัดจากของที่ระลึกแจกันดอกไม้ สิ่งที่โดดเด่นที่สุดคือบนโต๊ะข้างใต้เพดานโค้งของห้องนั่งเล่น: โกศบรรจุขี้เถ้าของ Jacinda
Deb Barclay แม่ของ Jacinda ยืนอยู่ข้างหัวใจซึ่งเดิมถูกวางไว้บนต้นไม้ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของอนุสรณ์สถานจาซินดา
Deb Barclay วางหัวใจไว้บนต้นไม้ที่บ้านพักซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของอนุสรณ์สถานลูกสาวของเธอ ภาพถ่าย: David Dare Parker / The Guardian
เด็บวางอ่างพลาสติกขนาดใหญ่ลงบนพรม เธอพบมันในสิ่งของของลูกสาวของเธอ มันเต็มไปด้วยแมลงวันทองที่สะสมอยู่รอบ ๆ ชีวิตสิ่งที่ไม่มีพิษภัยและโลกีย์และเรื่องส่วนตัวที่น่าตกใจ: สมุดเรื่องที่สนใจจากวันหยุดของครอบครัวอีเมลที่พิมพ์ออกมาตั๋วเครื่องบินคลิปหนังสือพิมพ์จดหมาย
อัลบั้มจาก Schooldays ของ Barclay เป็นหนึ่งในการบอกต่อมากที่สุด ภาพหลังจากภาพอย่างเป็นทางการแสดงให้เห็นถึงการปิดปากของเด็กชายหน้าตาบูดบึ้งและบางครั้งก็มีเด็กผู้หญิงสองคนในชุดเครื่องแบบเดียวกันผมดึงออกจากใบหน้าหรือซ่อนไว้ด้วยหมวกเบสบอล
“ จำได้ไหมว่าคุณพยายามใส่ชุดให้เธออยู่เสมอ” ซาเน่พูดกับแม่ของเขา
เด็บหัวเราะและเล่าถึงความพยายามที่จะพาจาซินดาไปเรียนบัลเล่ต์ “ เธอกลับมาบ้านและพูดว่า ‘ฉันไม่อยากทำแบบนี้’ และฉันใช้เงินทั้งหมดนี้ไปกับรองเท้าที่ใช่!”
บาร์เคลย์และพี่ชายของเธอจะใช้เวลาเดินทางนานหลายชั่วโมงบนรถไฟและรถประจำทางจากเนินเขาเพิร์ ธ ไปชายหาดเพื่อเล่นกระดานโต้คลื่นหรือมุ่งหน้าไปยังเส้นทางสกปรกบนมอเตอร์ไซค์และลองโลดโผน หลังเป็นอย่างไรในปี 2010 เธอหักข้อเท้าทั้งสองข้าง แพทย์บอกกับเด็บว่าลูกสาวของเธอจะไม่เล่นกีฬาอีกแล้ว
เป็นเวลาสามเดือนที่ Barclay มีขาทั้งสองข้างในการร่าย – เป็นความพ่ายแพ้ครั้งใหญ่สำหรับทุกคนนับประสาอะไรกับนักกีฬาชั้นยอด ในภาพเธอยังคงเป็นหญิงสาวที่มีความมั่นใจและน่ารักถือเครื่องดื่มยิ้มเยาะเย้ยกล้อง ในที่สุดเธอก็เอาชนะอาการบาดเจ็บได้ – บางครั้งแม้จะยังอยู่ในปูนปลาสเตอร์ก็ตาม ซาเน่จำได้ว่าเธอเห็นพฤติกรรมของเขาในการยอมรับของเขาเองว่า“ น่ากลัว” หลังจากทะเลาะกับพ่อแม่ ความโกรธผลักเธอลงจากรถเข็นของเธอขาที่ฉาบปูนแม้จะผ่านประตูฟลายไวร์และไปยังพี่ชายของเธอหมัดบิน
วชาวออสเตรเลียส่วนใหญ่รู้จักจาซินดาบาร์เคลย์เป็นเวลาสี่ปีที่เธอเล่นAFLWกับไจแอนต์จุดสนใจหลักของเธอในวัยเยาว์ไม่ใช่กีฬาติดต่อ แต่อย่างใด แต่เป็นกีฬาเบสบอล เธอเติบโตมาด้วยการเล่นให้กับทีมท้องถิ่นก่อนที่จะเปิดตัวในรัฐวอชิงตันในปี 2549 เมื่อเธออายุ 15 เธอได้รับการยอมรับให้เข้าร่วมการพัฒนาทีมเบสบอลมือสมัครเล่นระดับนานาชาติชื่อออสซี่ฮาร์ทส์ ที่นี่เธอได้พบกับ Rob Novotny
Novotny เป็นผู้ก่อตั้ง Hearts และบางครั้งก็เป็นหัวหน้าโค้ช แม้อายุจะแตกต่างกันถึง 2 ทศวรรษโนโวตนีและบุตรสาวของเขาก็ได้สร้างมิตรภาพที่รวดเร็วซึ่งเป็นสิ่งที่จะคงอยู่ตลอดชีวิตของนักกีฬาหญิงที่เหลืออยู่ บาร์เคลย์ไปเล่นฟุตบอลโลก 5 ครั้งสำหรับทีมเบสบอลออสเตรเลียและโนโวตนีให้เครดิตแขนขวาของเธอในการผลักดันพวกเขาให้เป็นเงินในเวเนซุเอลาในปี 2010
ในทัวร์หนึ่งในทัวร์เหล่านี้เธอได้ค้นพบตะแกรงและเมื่อมีโอกาสเล่นบาร์เคลย์ก็กระโดดขึ้นมาแม้ว่าจะมีทางเลือกเดียวคือใส่ชุดชั้นในของเธอก็ตาม
การ จำกัด ของ Barclay ใน Lingerie Football League, Legends Football League และ LFL Australia เริ่มต้นด้วยการที่เธอเข้าร่วมการฝึกอบรมของ Chicago Bliss เธอไปเล่นกีฬาทันทีโดยต้องการอยู่ในสหรัฐอเมริกาและเล่น แต่ปัญหาเรื่องวีซ่าทำให้เธอต้องบรรจุหีบห่อ เมื่อ LFL โผล่ขึ้นมาในฤดูกาลสั้น ๆ ที่บ้านในปี 2013 Barclay ได้เซ็นสัญญาเป็นกองหลังของ New South Wales Surge นำทีมไปสู่ชัยชนะและได้รับตำแหน่งผู้เล่นแนวรุกที่ดีที่สุด
กองหลังเป็นบทบาทของผู้นำและมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการเล่นเกมรุก ประสบการณ์การขว้างที่ยอดเยี่ยมของ Jacinda ทำให้เธอมีเงื่อนไขที่จำเป็นสำหรับการส่งต่อ แต่ไม่เหมือนกองหลังหลายคนเธอยังสามารถวิ่งได้ หากไม่มีเพื่อนร่วมทีมของเธออยู่ในตำแหน่งที่จะรับบอลได้ Jacinda ก็จะลงสนามด้วยตัวเองและทำประตู
ในปี 2559 ไม่นานหลังจากที่ LFL Australia พับทีมโค้ชของ Chicago Bliss Keith Hac กำลังค้นหากองหลังคนใหม่และจดจำชาวออสเตรเลียที่มีกำลังแขนที่น่าประทับใจความเป็นนักกีฬาและทักษะความเป็นผู้นำ
โนโวตนีช่วยบาร์เคลย์เจรจาเรื่องการเดินทางไปสหรัฐเพื่อเล่นให้กับบลิส เขาเชื่อว่าตะแกรงเหล็กเป็นกีฬาที่เพื่อนของเขาเติมเต็มศักยภาพด้านกีฬาของเธออย่างแท้จริง แต่ไม่วายว่าปัจจัยการลดระดับของ LFL ดึงโฟกัสไปจากทักษะของผู้เล่นมากเพียงใด
“ เห็นได้ชัดว่าเป็นการคัดค้านผู้หญิง” เขากล่าว “ มีหลายอย่างที่ผิดพลาดเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่นอกเหนือจากการชมเกมแล้วคุณก็จะได้เห็นความเป็นนักกีฬาที่ยิ่งใหญ่บางอย่าง ฉันคิดว่าจาซินดาตระหนักดีในฐานะนักกีฬาและเป็นผู้นำเมื่อเล่นกองหลัง และเป็นที่ยอมรับอย่างกว้างขวางว่าหลังจากหนึ่งฤดูกาลเธอเป็นกองหลังที่ดีที่สุดในการแข่งขันที่อเมริกา”
เครื่องแบบขี้เหนียวและภาพลักษณ์ทางเพศก็จัดอันดับให้ Barclay ด้วย เธอต้องการให้ผู้ชมสนใจกีฬาและนักกีฬาอย่างจริงจัง เธอเริ่มสวมสายรัดพยุงแขนและไหล่สีดำเพื่อป้องกันอย่างเห็นได้ชัด – แต่เธอบอกกับแม่ว่าเธอสวมมันเพราะมันคลุมหน้าอกของเธอ
“ เธอกำลังพยายามเปลี่ยนเครื่องแบบ” เด็บกล่าว “ เธอเคยเกลียดการเอาหน้าอกของเธอออกมา”
LFL ไม่ได้จ่ายเงินให้กับผู้เล่น มันไม่ได้ให้ประกันสุขภาพ ดังนั้น Barclay จึงตัดสินใจจัดระเบียบเพื่อนร่วมทีม Bliss ของเธอเพื่อล็อบบี้ LFL เพื่อเงื่อนไขที่ดีกว่า “ ผมหวังว่าจะเพิ่มศักยภาพให้กับผู้เล่น การสร้างความตระหนักสหภาพของแปลกกับการเปลี่ยนแปลงเปิดใช้งาน” หลังจากนั้นเธอก็เขียน ผู้บริหาร LFL ตอบโต้ด้วยการระงับเธอ
ในส่วยยาวที่โพสต์บนหน้า Facebook ของ Barclay หลังจากการตายของเธอ Hac กล่าวว่าคนอื่น ๆ คิดอย่างไร “ คนที่เต็มไปด้วยชีวิตความรักและความสุขอย่างที่เธอดูเหมือนจะมีได้อย่างไรจะเศร้าอยู่ข้างในได้อย่างไร”
ถ้าบาร์เคลย์เป็นผู้ชายกีฬาจะเป็นสิ่งที่เธอต้องการทั้งหมด อีกไม่กี่ปีในฐานะกองหลังของทีมในสนามกีฬาจะต้องสร้างเงินให้กับเธอไปตลอดชีวิต แต่เธอมักพบว่าตัวเองถูกขูดเป็นเงินสด
ภายใต้ข้อตกลงการเจรจาต่อรองร่วมของ AFLW (2019-2022) ผู้เล่นระดับหนึ่งในปีที่แล้วได้รับสิทธิ $ 29,856 ต่อปี มีเพียงผู้เล่นสองคนเท่านั้นที่มีคุณสมบัติเป็นระดับหนึ่ง ผู้เล่นส่วนใหญ่ – 16 สโมสร – ถูกจัดให้อยู่ในระดับที่สี่ซึ่งมาพร้อมกับการจ่ายเงิน 16,263 ดอลลาร์
Barclay เป็นผู้เล่นระดับสองของ GWS ซึ่งดึงดูดเงินเดือน 23,059 ดอลลาร์ในปี 2020 เมื่อปีที่แล้วในฝ่ายชายของ AFL การจ่ายเงินขั้นต่ำของผู้เล่นปกติคือ 110,000 ดอลลาร์
เป็นไปไม่ได้ที่จะสนับสนุนชีวิตนับประสาอะไรกับการรักษาสมรรถภาพทางกายในระดับยอดเยี่ยมด้วยเงิน 23,000 เหรียญต่อปีดังนั้น Barclay – เช่นเดียวกับเพื่อนร่วมทีมหลายคนของเธอในกีฬา – ทำงานได้ เธอเป็นนักดำน้ำที่มีคุณสมบัติสูงและได้ จำกัด แท่นขุดเจาะน้ำมันในฐานะช่างเทคนิคการช่วยชีวิตสำหรับนักดำน้ำในทะเลลึกที่อาศัยอยู่ในกระป๋องที่มีแรงดันสูงเป็นเวลาหลายสัปดาห์ เธอทำงานเป็นเสมียนในโรงพยาบาลและทำงานเป็นกรรมกรด้วย
Novotny กำลังสูญเสียที่จะอธิบายว่าผู้หญิงที่“ เป็นเหมือนน้องสาวของฉัน” พบว่าตัวเองอยู่บนก้นหอยแบบนี้ได้อย่างไร แต่เขายังสงสัยด้วยว่าอุปสรรคด้านโครงสร้างที่ทำให้เธอไม่สามารถสนับสนุนตัวเองในฐานะนักกีฬามืออาชีพมีส่วนทำให้บาร์เคลย์ต้องดิ้นรนในช่วงหกเดือนที่ผ่านมาหรือไม่
ผู้เล่นยักษ์สวมเสื้อหมายเลข 34 ในความทรงจำของจาซินดาบาร์เคลย์เฝ้าดูขณะที่เพื่อนร่วมทีมเตรียมลงสนาม
ผู้เล่นยักษ์สวมเสื้อหมายเลข 34 ในความทรงจำของบาร์เคลย์เฝ้าดูขณะที่เพื่อนร่วมทีมเตรียมลงสนาม ภาพ: รูปภาพของ Mark Kolbe / Getty
“ ในฐานะอดีตนักกีฬาตัวเองกีฬากลายเป็นส่วนสำคัญของตัวคุณเอง” โนโวตนีกล่าว “ การออกจากชีวิตนั้นอาจทำให้เกิดวิกฤตด้านตัวตนขึ้นเล็กน้อยสำหรับบางคน บางที – และฉันกำลังคาดเดา – บางทีเธออาจกำลังดิ้นรนกับการตระหนักว่าเธอไม่สามารถเลี้ยงดูตัวเองและใช้ชีวิตในฐานะนักกีฬามืออาชีพได้ ถ้าเป็นเช่นนั้นนั่นจะเป็นความตระหนักที่เจ็บปวดอย่างยิ่งเมื่อรู้ว่าถ้าเธอเป็นคนที่มีทักษะใกล้เคียงกันในสโมสรของเธอเองเธอจะมีรายได้หลายแสนดอลลาร์
“ ฉันไม่ได้บอกว่าจะต้องวิจารณ์แอฟ แต่เป็นการเน้นถึงการต่อสู้ที่นักกีฬาหญิงต้องเผชิญทุกวัน”
ในงานศพของ Barclay โค้ชของ GWS Alan McConnell เล่าบทสนทนาที่เธอเข้าหาเขาและบอกว่าเธอควรได้รับเงิน 200,000 เหรียญต่อปี “ถ้าเธอได้รับคนที่เธอจะได้รับหนึ่งที่ร่ำรวยที่สุดดาวกีฬาที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในประเทศ” เพื่อนของเธอยักษ์ Bec Beeson เขียนไว้ในชิ้นส่วนสำหรับการ์เดียนประเทศออสเตรเลีย
สำหรับเกม Giants เกมแรกในฝั่งตะวันตกของปีนี้การแข่งขันรอบหนึ่งกับ Fremantle ในวันที่ 31 มกราคม Deb Barclay ได้จัดการระดมทุน เธอพิมพ์เสื้อยืด ด้านหลัง: หมายเลขเสื้อ GWS ของ Jacinda, 34 ด้านหน้า:“ มีอะไรผิดปกติกับ $ 200,000?”
“ ฉันจะพิมพ์แค่ 30 เล่ม” เธอกล่าว “ และผู้คนมากมายต้องการให้พวกเขาพุ่งไปที่ 110”
เธอได้พูดคุยกับ Novotny เกี่ยวกับการใช้เงินเพื่อสร้างรากฐานสำหรับเด็กผู้หญิงที่กำลังดิ้นรนเพื่อสนับสนุนอาชีพด้านกีฬาของพวกเขา
การยกย่องให้จาซินดาบาร์เคลย์แสดงบนหน้าจอขนาดใหญ่ในช่วงเวลาที่เงียบงันก่อนการแข่งขัน AFLW ระหว่าง GWS Giants และ Gold Coast Suns
การแสดงความเคารพต่อ Barclay จะปรากฏบนหน้าจอขนาดใหญ่ในช่วงเวลาที่เงียบงันก่อนการแข่งขันระหว่าง GWS Giants และ Gold Coast Suns ภาพ: Dan Himbrechts / AAP
เราไม่สามารถพูดได้ว่าความเสียหายจากสารสีขาวทำให้เกิด ความเจ็บป่วยทางจิตของ Jacinda – เราไม่รู้เรื่องนั้น แต่สิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างความเสียหายของสารสีขาวความเจ็บป่วยทางจิตการถูกกระทบกระแทก CTE และกีฬาติดต่อทำให้เกิดคำถาม หัวหน้าในหมู่พวกเขา: เราจะดูแลสุขภาพจิตและร่างกายของผู้เล่นที่เข้าร่วมการแข่งขันกีฬาได้ดีที่สุดอย่างไร? และพวกเขาต้องรู้อะไรบ้างเพื่อจะได้รับทราบอย่างแท้จริงเกี่ยวกับความเสี่ยง?
ในขณะที่การจัดการอันตรายจากการบาดเจ็บที่ศีรษะเป็นสิ่งสำคัญในการทำให้กีฬาปลอดภัยยิ่งขึ้นการมุ่งเน้นไปที่การกระทบกระแทกในการสนทนาเกี่ยวกับ CTE มักจะพลาดประเด็นสำคัญ
การวิจัยจากมหาวิทยาลัยบอสตันแสดงให้เห็นว่าไม่ใช่จำนวนของการถูกกระทบกระแทกที่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับการพัฒนา CTE มากที่สุด แต่เป็นการสัมผัสกับการระเบิด – ระยะเวลาที่ใช้ในการเล่นเกมฮาร์ดน็อค
อาชีพการเล่นกีฬาติดต่อของ Barclay นั้นค่อนข้างสั้นเมื่อเทียบกับผู้ชายหลายคนที่เล่นในรหัสฟุตบอลในระดับหัวกะทิ – ไม่นานพอที่สมมติฐานชี้ให้เธอพัฒนา CTE แต่สมองของเธอก็แสดงความเสื่อมโทรมแล้ว ความเสียหายของสารสีขาวที่พบส่วนใหญ่น่าจะเป็นผลมาจากการกระทบกระแทกย่อยที่ร้ายกาจกว่าซึ่งไม่ส่งผลให้เกิดอาการที่สังเกตได้
บาร์เคลย์ไม่มีประวัติของการถูกกระทบกระแทก เท่าที่ครอบครัวของเธอรู้เธอเคยมีเพียง“ คนที่แย่จริงๆ” – ขณะเล่นตะแกรงเหล็กในชิคาโก แต่แล้วเธอก็ไม่ใช่คนประเภทที่จะทนอยู่กับความเจ็บปวดของตัวเอง
“ ถ้าเธอเคาะหัวเธอก็จะไม่ทำอะไรเลย” Zane Barclay กล่าว “ เธอแค่จัดการกับสิ่งที่เป็นอยู่”
แม่ของเขาเห็นด้วย:“ เธอแค่ทำต่อไป”
พ่อแม่ของบาร์เคลย์ทั้งสองเป็นอดีตทหารซึ่งซาเน่มีทัศนคติที่ “แข็งกระด้าง” ของน้องสาวของเขาในระดับหนึ่ง “ พ่อของฉันเคยเป็นหน่วยรบพิเศษ เขาหลงใหลในด้านนั้นในชีวิตของเขามาก เติบโตขึ้นมารอบ ๆ ตัวเขา – เขาเป็นเด็กตัวใหญ่คุณก็รู้ แต่ก็ยังเป็นคนที่แข็งแกร่งและแข็งกร้าว เมื่อเติบโตขึ้นรอบ ๆ ตัวเขามันเป็นเหมือนแกร่งขึ้นแข็งขึ้น คุณได้รับสิ่งนี้”
เด็บบาร์เคลย์อธิบายลักษณะนี้ว่าเป็นจรรยาบรรณในการทำงานหนักมากขึ้น -“ และจาซินดาเป็นคนทำงานหนักมาก” (ไมค์และเด็บบาร์เคลย์หย่ากันในปี 2560 ไมค์บาร์เคลย์ไม่ได้มีส่วนร่วมในเรื่องนี้)
ไม่นานหลังจากที่เธอเสียชีวิตแม่พ่อและพี่ชายของบาร์เคลย์ได้ตัดสินใจร่วมกันบริจาคสมองของเธอ
“ ครึ่งหนึ่งของฉันไม่ต้องการ” เดบยอมรับ “ และอีกครึ่งหนึ่งคิดดีเธอชอบช่วยเหลือผู้คน”
“ มันเป็นการตัดสินใจที่ยากลำบาก แต่ฉันรู้สึกสบายใจและฉันรู้สึกว่าจาซินดาต้องการมัน” ซาเน่กล่าว “ เธอไม่ได้อยู่ที่นี่และเธอยังคงช่วยเหลือผู้คนซึ่งเป็นสิ่งที่เธอเป็นอยู่ ฉันรู้สึกเหมือนเธอเสียสละเพื่อเป็นประภาคารให้คนอื่น”
หกเดือนก่อน Barclay เสียชีวิตเป็นเรื่องผิดปกติสำหรับทุกคน ฤดูกาล AFLW ถูกลดทอนลงอย่างไม่คาดคิดจากการเริ่มต้นของการแพร่ระบาดของไวรัสโคโรนาและการปิดกั้นอย่างกว้างขวางการเว้นระยะห่างทางสังคมและการ จำกัด การเคลื่อนไหวทำให้อนาคตของกีฬาติดต่อในระยะกลางไม่แน่นอน
หลังจากใช้เวลาอยู่ที่เพิร์ ธ ในช่วงเริ่มต้นของการปิดล็อกบาร์เคลย์ก็บินกลับมาที่ซิดนีย์ในเดือนมิถุนายน ไม่ชัดเจนว่าหลังจากนั้นไม่นานสุขภาพจิตของเธอก็เริ่มลดลงเพียงใด ตามที่แม่ของเธอจาซินดาเข้าตรวจร่างกายในสถานบริการสุขภาพจิตในซิดนีย์โดยสมัครใจเมื่อวันที่ 6 สิงหาคม เธอตรวจสอบตัวเองในอีกเก้าวันต่อมา เธอบอกกับแม่ของเธอว่าไจแอนต์กำลังสนับสนุนเธอและจัดหาที่ปรึกษาให้เธอคุยด้วย เมื่อวันที่ 18 สิงหาคมเธอตัดสินใจอ่านตัวเองเข้าสู่การดูแลผู้ป่วยจิตเวชและอยู่ในสถานที่จนถึงวันที่ 31 สิงหาคม ครอบครัวไม่เห็นเอกสารเกี่ยวกับการนอนโรงพยาบาลของเธอ เธอได้ระบุชื่ออลันแมคคอนเนลล์โค้ชของเธอที่เดอะไจแอนต์เป็นญาติคนต่อไปของเธอ
“ ฉันไม่แน่ใจว่าเธอกำลังทำอะไรระหว่างวันที่ 31 สิงหาคมถึง 23 กันยายน” เด็บบาร์เคลย์กล่าว “ ข้อความทั้งหมดที่เธอส่งมาให้ฉันดูเหมือนจะมีความสุขนั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้ฉันเข้าใจทุกอย่างได้ยากมาก”
Jacinda มาถึงเพิร์ทเมื่อวันที่ 23 กันยายนและได้ทำการกักกันที่บ้านเป็นเวลา 14 วัน แม่ของเธอคิดว่าเธอ“ ดูว่างเปล่า” และถามเธอว่าเธอสบายดีไหม เธอบอกว่าเธอไม่ได้เป็นและเธอต้องการคุยกับใครสักคน เด็บเริ่มพยายามจัดระเบียบการให้คำปรึกษา
Jacinda เริ่มนอนในห้องกับแม่ของเธอ เช้าวันที่ 12 ตุลาคมเธอตื่นขึ้นมาและบอกว่าเธอฝันร้ายมาก เดบยอมรับจับมือเธอบอกเธอว่ารักเธอและออกจากงาน เป็นครั้งสุดท้ายที่เธอเห็นลูกสาวยังมีชีวิตอยู่
ความเศร้าโศกที่หลั่งออกมานั้นมากมายมหาศาล หลายวันหลังจากที่ Barclay เสียชีวิตบ้าน Chidlow ก็เต็มไปด้วยผู้คน เมื่อเจ้าหน้าที่ชันสูตรศพปล่อยร่างของเธอครอบครัวก็พาเธอกลับไปที่ที่อยู่อาศัยและยืมจากประเพณีของชาวมาโอรีของทังกิฮังกาวางเธอไว้เป็นเวลาสามวันเธอนอนหลับเล่าเรื่องกินดื่มหัวเราะและร้องไห้
หกร้อยคนเข้าร่วมงานศพของ Jacinda ด้วยตนเองซึ่งจัดขึ้นกลางแจ้งภายใต้ท้องฟ้าขนาดใหญ่ของเมืองเพิร์ ธ และมีเบราว์เซอร์มากกว่า 2,000 แห่งเข้าสู่สตรีมแบบสด
ตอนนี้บ้านเงียบกว่ามาก แต่ Deb Barclay ยังคงรู้สึกว่าวิญญาณของลูกสาวของเธออยู่ที่นั่นกับเธอ – ท่ามกลางแสงไฟที่ริบหรี่ในเสื้อโรบินกระดุมสีแดงสดที่เกาะอยู่บนราวระเบียงขณะที่ดวงอาทิตย์จมลง เธออาจจะยังไม่ได้คำตอบทั้งหมดที่ต้องการ แต่หวังว่าสักวันพวกเขาจะมา
เพิ่มเติม >>> UFABETWINS
หน้าหลัก >>> บ้านผลบอล
